Από τις 29 Μαΐου του 1453, μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και για τέσσερις αιώνας οι Έλληνες ζούσαν κάτω από την τουρκική κατοχή. Ποιος να έλεγε στον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ή στον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό, που σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στις 25 Μαρτίου του 1821, τότε που ξεκίνησε και επίσημα η Ελληνική Επανάσταση και με αγώνες και θυσίες οδηγήθηκε η χώρα στην ελευθέρωσή της και στην αναγνώρισή της ως Ελληνικό κράτος το 1830, πως σήμερα ελληνίδες μανάδες, παππούδες, γιαγιάδες ακόμα και μικρά παιδιά – δεν φταίνε αυτά – τρέχουν μεσημέρι, βράδυ ή όποτε είναι η ώρα να παρακολουθήσουν τούρκικο σήριαλ;
Ποιος να έλεγε στον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος εκτός των άλλων, το Μάιο του 1919 εξασφάλισε από τις μεγάλες δυνάμεις την άδεια να αποβιβαστεί στράτευμα στη Σμύρνη, προκειμένου να προστατεύσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ιωνίας από δολιοφθορές των Τούρκων ατάκτων ή ποιος να έλεγε στον Αριστείδη Στεργιάδη ο οποίος κατά την ίδια περίοδο έκανε προσπάθεια να αναχαιτιστούν οι τουρκικές εχθρικές επιβουλές ή στον Μάρκο Μπότσαρη που πολέμησε με όσες δυνάμεις είχε τους Τούρκους κατακτητές αναγκάζοντας τον Αλή Πασά να παραδώσει τα φρούρια του Σουλίου στους Σουλιώτες ή στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ή στον Αντρέα Μιαούλη, πως σήμερα τρέχεις να ανάψεις την τηλεόραση και δεν θέλεις να χάσεις ούτε ένα λεπτό από το αγαπημένο σου τούρκικο.
Πατάς ON και σου έρχονται αυθόρμητα οι φράσεις Seni seviyorum, Seni çok özlüyorum (Σ' αγαπώ, μου λείπεις πολύ). Κρατάς την αναπνοή σου που μπορεί να σκοτώσει σήμερα τον αδελφό του για την τιμή της αγαπημένης του και ύστερα βλέπεις σε πρώτο πλάνο την Τουρκία λαμπερή. Αντί να βάλεις τα κλάματα που σου δείχνουν κάθε τόσο τα φωτισμένα νερά του Βοσπόρου εσύ ξοδεύεις ένα πακέτο χαρτομάντιλα για τον μεγάλο ανεκπλήρωτο και χωρίς μπούργκα έρωτα. Είσαι για κλάματα...
Ανεβάζεις στα ύψη την τηλεθέαση και κάνεις τους καναλάρχες να τρίβουν τα χέρια τους που θα βγάλουν ακόμα περισσότερα λεφτά, ξοδεύοντας λιγότερα. Αφήνεις χωρίς δουλειά τους έλληνες ηθοποιούς - άθελά σου δεν λέω - και ψάχνεις και εσύ έναν ψηλό μελαχρινό, με καστανά μάτια να κάνει τόσες θυσίες και να ζήσεις το δικό σου παραμύθι όπως στο « Χίλιες και μία νύχτες».
Και αν αναρωτιέσαι και τι έγινε; Τότε έχω να του πω πως σε έχει «κατακτήσει» ήδη το τουρκικό Hollywood, τουλάχιστον. Και αν σε πείθει η δικαιολογία πως είναι φθηνή και οικονομική λύση σου λέω πως είναι πνευματική κρίση και τίποτε άλλο. Η Ελλάδα έχει σπουδαίους σκηνοθέτες, ηθοποιούς, συγγραφείς, σεναριογράφους και όμως κάποιοι επιτήδειοι διευθυντές καναλιών τους κάνουν στην άκρη πατώντας στην δική μας βλακεία.
Τα τουρκικά σήριαλ έχουν κατακτήσει τα Βαλκάνια. Και καλά κάνουν, εμείς οι έλληνες τι κάνουμε; Δεν έχω μένος προς το τούρκικο λαό ούτε έχω σκοπό να το προκαλέσω, εξάλλου μια Πόλη... μας ενώνει.
Α... και μην ξεχάσω, προσεχώς κινέζικα. OFF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου