Πλησιάζει η κατάλληλη στιγμή

Δεν θα πας εφέτος διακοπές, το ξέρω. Ούτε και εγώ.
Στην ίδια κατάσταση είμαστε. Αλλά αυτό δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα.
Η Αθήνα δεν θα αδειάσει όπως παλιά, κι όμως, εσύ πάλι άδεια την νιώθεις.
Είναι που το κοινωνικό - πολιτικο κλίμα βαραίνει όλο και περισσότερο, και αυτό σε καταπλακώνει.
Το πολιτικό σύστημα είναι υπό κατάρρευση.
Το κοινωνικό καταρρέει καθημερινά.
Άρχισες κιόλας να εξοικειώνεσαι με την είδηση. Λες, πως άλλος ένας αυτοκτόνησε και απλά… κουνάς το κεφάλι.
Δεν έχεις να πεις τίποτα παραπάνω και φυσικά δεν έχεις να κάνεις τίποτα περισσότερο για  την κατάσταση.
Εξάλλου θα μου πεις, πως ότι ήταν να κάνεις το έκανες, ψήφισες πριν από ένα μήνα, δεν έχεις πολλές επιλογές, ή μήπως έχεις αλλά δεν το έχεις καταλάβει;
Έκανες την φορολογική σου δήλωση φαντάζομαι, όπως και εγώ.
Την περιμένω  μες τον Αύγουστο ή στην καλύτερη περίπτωση, μου είπαν τον Σεπτέμβρη.
Δεν έμαθα πόσα θα πληρώσω, εξοικειώθηκα και εγώ μαζί με σένα να νιώθω πως θα πληρώνω χωρίς να χρωστάω και χωρίς να μιλάω.
Λες να φταίει το μόνιμο αίσθημα του χρέους που σε κάνει να κυκλοφορείς με σκυμμένο κεφάλι;
Ξεσηκώθηκες για λίγο, φώναξες, μούντζωσες, πέταξες και μερικά γιαούρτια, αλλά μετά ξανακλείστηκες στο καβούκι σου.  Έχεις κάτι λίγα ακόμα, στην τράπεζα μου είπες.
Αυτά είναι  που σε καθησυχάζουν και σε καθυστερούν, σκέφτηκα.
Αλλά τελειώνουν και το ξέρεις.
Και ύστερα;
Μην μου πεις ότι και εσύ θα αυτοκτονήσεις, σε έχω για έξυπνο άνθρωπο.
Περιμένεις  την κατάλληλη στιγμή, μου ψιθύρισες.
Πόσο πιο κατάλληλη σε ρώτησα, αλλά δεν μου απάντησες.
Πες μου όταν είναι η ώρα, είμαι έτοιμη.