Τα χάρτινα σκηνικά που στήσαμε σ’ αυτή τη χώρα, μπροστά και πίσω από μικρόφωνα και κάμερες, μας οδήγησαν σε λάθος επιλογές, σε καταστάσεις λήθης, σε μια απέραντη και χρόνια απραξία, που σήμερα έχει μετατραπεί σε μελαγχολία και κατάθλιψη.
Δεν τα βάζω με τα ΜΜΕ, απλώς διαπιστώνω πως ο πρώτος ρόλος που πήραν, ή πιο σωστά ο πρώτος ρόλος που τους δώσαμε, ήταν καθοριστικός, γι’ αυτό που λέμε σήμερα: κοινωνική ύπνωση ή κατάσταση του καναπέ. Δεν ήμασταν, ούτε είμαστε ελεύθεροι στις επιλογές μας. Και αν κάποιοι προσπαθούν, σπάνε τα μούτρα τους. Πώς να αλλάξει λοιπόν κάποιος το σήμερα όταν το χθες του κοιμάται;
Και όταν ακούω για εκείνες τις επαναστάσεις, για εκείνες τις μεγάλες εξεγέρσεις, τις μεγάλες καθόδους, όχι, δεν με πιάνουν τα γέλια, μου έρχεται να κλάψω ακόμα πιο δυνατά, που ακόμα πιστεύουμε πως κάτι μπορεί να αλλάξει σε αυτό τον τόπο - τόσο σύντομα τουλάχιστον.
Εξάλλου με τις σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές, η Ελλάδα έδωσε ότι ήταν καλύτερο μπορούσε να δώσει. Δεν έχει τίποτε άλλο. Δεν υπάρχουν πια ιδέες. Δεν υπάρχουν στόχοι. Αλλά ακόμα ιδέες να υπάρχουν, κανείς δεν μπορεί να τις κάνει πράξη αφού δεν θέλει να συγκρουστεί με το κατεστημένο. Όσο για την ανάπτυξη; Πολιτική οφθαλμαπάτη…
Μάλλον θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, λαός να θέλει να επαναστατήσει και να μην μπορεί. Θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ακόμα και να γίνει επανάσταση δεν θα πετύχει, γιατί δεν υπάρχει κανένας κρατικός μηχανισμός που να μπορέσει να ιεραρχήσει τα προβλήματα ή να μπορέσει να συγκρουστεί με τα κατεστημένα. Στην χώρα δεν υπήρξε ποτέ η αναγνώριση και η ιεράρχηση των πραγμάτων.
Έρχονται εκλογές και δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας χώρος που να εκφράζει κάτι τέτοιο: ιεράρχηση των προβλημάτων και σύγκρουση με το κατεστημένο. Γι’ αυτό το λόγο και δεν σχεδιάζεται τίποτα. Γι’ αυτό και καμία εξουσία δεν μπορεί να συγκροτήσει την χώρα.
Η Ελλάδα αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αλλά ποιος να τολμήσει να το παραδεχτεί… Το Σύνταγμα μας έχει γίνει ένα κουρελόχαρτο από την στιγμή που δεν έχουμε Πρόνοια - Οικονομία - Παιδεία, κάποιοι θα έλεγαν και Δικαιοσύνη.
Στην χώρα, δεν υπήρξε ποτέ καμία πολιτική κουλτούρα, μάλλον γιατί τελικά ήμασταν πάντα υπανάπτυκτοι. Δεν υπήρξε ποτέ τίποτα καινούργιο. Ζούσαμε και ζούμε με το παρελθόν. Το μόνο που επικράτησε ήταν αυθαιρεσία και το πολιτικό κατεστημένο. Το χρήμα το χρησιμοποιήσαμε μόνο για ιδιωτική κατανάλωση, για να πάρουμε ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι, και να… περνάμε καλά. Τίποτα δεν αναπτύχθηκε ποτέ.
Αλήθεια γιατί δεν τολμά να βγει κάποιος και να μας το πει ξεκάθαρα: «Η χώρα είναι κατεστραμμένη»;
Δεν υπάρχει καμία ιδιωτική πρωτοβουλία, δεν υπάρχει καμία συναλλαγή εδώ και τόσα χρόνια. Το 30% είναι η επίσημη ανεργία και το ποσοστό αυξάνει. Το 60% φεύγει για το εξωτερικό. Θεσμοί κλείνουν και συρρικνώνονται. Δεν υπάρχουν ξένα κεφάλαια. Και αναρωτιόμαστε ακόμα αν έχουμε καταστραφεί; Σύντομα θα χρειαζόμαστε την ίδια βοήθεια που δίνεται στην Αφρική.
Και επειδή οι ασυνάρτητοι πολικοί λόγοι μας έχουν κουράσει και τα πρόσωπα που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες, μόνο για «σοβαρή πολιτική» δεν μας εμπνέουν, ας επιλέξουμε τουλάχιστον ότι θεωρούμε καλύτερο, αν υπάρχει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου