Η Ελλάδα αυτοκτονεί

Αγαπητοί υποψήφιοι όλων των παρατάξεων. Επώνυμοι και ανώνυμοι διεκδικητικές της βελούδινης καρέκλας του Ελληνικού Κοινοβουλίου.  Συγγραφείς, καλλιτέχνες, επαγγελματίες και ερασιτέχνες πολιτικοί, ψώνια της δημοσιότητας και μη. 
Εσείς που την άλλη Κυριακή θα περιμένετε με αγωνία αν θα ζητωκραυγάσετε ή όχι την ένταξή σας στα «πράγματα της χώρας» σας βρίσκω ιδιαίτερα αναστατωμένους για λάθος λόγο. 
Φταίει που τσακώνεστε για το αν θα γίνει το ντιμπετ των πολιτικών αρχηγών σας; Φταίει που φοβάστε αν θα ξεσπάσει κάποιο άλλο σκάνδαλο λίγες μέρες πριν την «μεγάλη μέρα»; Φταίει που φοβάστε την οργή του λαού και δεν μπορείτε να διαβάσετε το λόγο σας ελεύθερα σε μια πλατεία όπως άλλοτε και τώρα έχετε περιοριστεί σε αίθουσες ξενοδοχείου ή το πολύ σε κάποιο κλειστό γυμναστήριο;
Κι όμως, οι περισσότεροι από εσάς βρήκατε τρόπο να μαθαίνουμε τα νέα σας και τα σαχλά σας σχόλια. Το  Facebook και το Twitter αναστενάζουν καθημερινά… και τα μηνύματα αυτοδιαφήμισης, μας προκαλούν ακόμα περισσότερο.
Αγαπητοί υποψήφιοι εδώ και μέρες προσπαθείτε να δημιουργήσετε ένα κλίμα διαφορετικό από αυτό της πραγματικότητας.  Μιλάτε για μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα ονειρική, αυτή που θα μας άξιζε και όχι αυτή που μας δημιούργησαν ή συναίνεσαν τα κόμματά σας να γίνει.  Μέρα παρά μέρα σε κάποιο σημείο της χώρας, ένας άνθρωπος αυτοκτονεί.  Κάποιοι αφήνουν σημειώματα κάποιοι άλλοι όχι. Κάποιες αυτοκτονίες τις ονομάζουν πολιτικές. Τι σημασία έχει; Αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν χωρά στο κλίμα της παραπλάνησης που δημιουργείτε.
Κάποιους τους έχετε ξεγελάσει. Κάποιους άλλους όχι.  Αγνοείτε την κατάρρευση που έχει χτυπήσει την χώρα και την πόρτα μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η  Ελλάδα αυτοκτονεί και εσείς δεν το έχετε καταλάβει.  

Μυρίζει φτώχεια

Άλλοι σούβλισαν αρνί, άλλοι αλεπού ενώ ακόμα περισσότεροι φάγανε κοτόπουλο. Το χωριό μυρίζει ακόμα ελευθερία, ενώ οι μεγάλες πόλεις φτώχεια.

Είχα καιρό να ταξιδέψω. Λίγες μέρες στη πόλη μου και ήταν αρκετές για να νιώσω αυτό που λένε όλοι, αυτό που βιώνουν ακόμα περισσότερο όσοι μένουν στις μεγαλουπόλεις. Φτώχεια.

Η Ελλάδα έχει αλλάξει. Τα μάτια μας κάποτε την έβλεπαν αλλιώς. Ίσως τόσο αλλιώς που δεν της έδωσαν όση αξία της έπρεπε και την άφησαν σε ανίκανα χέρια. Η γειτονιά μου άλλαξε. Ακόμα και το κρεοπωλείο απέναντι από το σπίτι μου κατέβασε ρολά. Κι όμως σε δύο εβδομάδες κάποιοι θέλουν να με ξαναφέρουν πίσω για να ψηφίσω.

Μου μείωσαν τα έσοδα και μου αύξησαν τα έξοδα. Μου καταχρέωσαν το μέλλον και μου δέσμευσαν τη πατρίδα. Με γέμισαν τύψεις και θλίψη και στις 6 Μαΐου μου ζητάνε να βάλω πάλι το χέρι στο τσέπη για τις μετακινήσεις και να στηθώ μπροστά στη κάλπη… Όταν κάποιοι ότι είχαν να κάνουν το έκαναν, ότι ήταν να υπογράψουν το υπέγραψαν. Οι εκτελέσεις των εντολών παίρνουν το δρόμο τους. Τι θα αλλάξει στη ζωή μου αν το πρόσωπο του πρωθυπουργού και των βουλευτών του, είναι διαφορετικό;

Οι ίδιοι ανήθικοι, ανίκανοι και αμόρφωτοι προσπαθούν μέρες τώρα να με ξεγελάσουν. Να με παραπλανήσουν με προεκλογικούς αγώνες, όταν όλη η Ελλάδα μυρίζει φτώχεια. Δεν είμαι αγανακτισμένη. Είμαι συνειδητοποιημένη, πως σωτήρες δεν υπάρχουν, σωτήρες δεν υπήρξαν ποτέ.

Κι αν με ρωτάς αν στις 6 Μαΐου θα πάω να ψηφίσω θα σου πω ναι, γιατί δεν θέλω να είμαι άξια της τύχης μου.

Η επανάσταση της γρίπης

Όπου κι αν βρεθείς ακούς την ίδια λέξη. Όλοι συζητούν γι’ αυτή, αλλά κανείς δεν μπορεί να την ορίσει. Επανάσταση. Μια λέξη που μόνο Ιστορία αφήνει στο πέρασμά της.
Θεοδόσης Πελεγρίνης. Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, που κατηγορήθηκε από την τότε υπουργό παιδείας Α. Διαμαντοπούλου πως έκανε συμφωνία και παρέδωσε τη Νομική Σχολή Αθηνών, από την Πέμπτη έως τη Δευτέρα, σε ομάδες που κατέλαβαν το κτήριο. Καλά κάνεις και αναρωτιέσαι για ποιες μέρες είναι αυτές. Είναι εκείνες που οι εκλεκτοί της καρδιά μας ψήφισαν στις 12 Φεβρουαρίου «ΝΑΙ» στο νέο μνημόνιο.
Δεν θα μείνω στον Πρύτανη, ούτε στο αν έδωσε ή αν δεν έδωσε τη σχολή της Νομικής στα χέρια των βανδάλων. Όχι γιατί δεν με ενδιαφέρει πως κάποιοι που βρήκαν άσυλο τα σπάσανε όλα, πως καταστράφηκαν όλες οι μικροφωνικές εγκαταστάσεις, πως εκλάπησαν 10 προτζέκτορες, πως η μυρωδιά της βενζίνης μέσα στις αίθουσες ακόμα σε κάνει να πιστεύεις πως η δουλειά… βρωμάει μολότοφ. Αλλά αναρωτιέμαι αν αυτό είναι Επανάσταση.
Επανάσταση, γράφει ο Θ. Πελεγρλινης στο βιβλίο του Το Λεξικό της Φιλοσοφίας, […] η ανατροπή και η κατάλυση του υφιστάμενου καθεστώτος σε μια κοινωνία, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί μια άλλη μορφή διακυβέρνησης. Η επανάσταση εκδηλώνεται συνήθως με βίαιο, απότομο και θεαματικό τρόπο χωρίς, όμως, να αποκλείεται και το αντίθετο (βλ. Γκάντι) […] η επανάσταση διαφέρει από την εξέγερση […]
Κατά τον κύριο Πελεγρίνη υπάρχουν τρεις κυρίως κατηγορίες επανάστασης: οι εθνικές, οι πολιτικές και οι κοινωνικές. Στις πολιτικές επαναστάσεις ο λαός επιχειρεί την ριζική αλλαγή του πολιτεύματος της κοινωνίας και την εισαγωγή ενός άλλου πολιτεύματος. Στις κοινωνικές επαναστάσεις οι κατώτερες και καταπιεζόμενες τάξεις της κοινωνίας στρέφονται εναντίον των ανώτερων και προνομιούχων τάξεων, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί μια νέα, δικαιότερη τάξη πραγμάτων. Για ποιού είδους Επανάσταση σιγοψιθυρίζουμε σήμερα; Την εθνική, την πολιτική, την κοινωνική ή την επανάσταση της «γρίπης»; (Oχι αυτό δεν το γράφει ο Πελεγρίνης).
Δεν έχω σκοπό να κάνω ψυχανάλυση όπως επίσης δεν έχω σκοπό να προκαλέσω Επανάσταση. Μήνες όμως, τώρα, αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που μας κάνει υπνοβάτες και ενώ είμαστε έτοιμοι να εξεγερθούμε δεν κάνουμε τίποτα.
Λες να είναι οι τύψεις; Η συμμετοχή μας, λίγο ή πολύ στη διαφθορά, που κάποιοι τώρα εκμεταλλεύονται και κάποιοι άλλοι τάχα «τιμωρούν»; Και πριν προλάβεις να ουρλιάξεις, γιατί σίγουρα θα αντιδράσεις, αφού κανένας δεν παραδέχεται τη προσωπική του συμμετοχή στη διαφθορά:
- Γίνεσαι γονιός και για να έχει η γυναίκα σου την «απαιτούμενη» προσοχή, χρηματίζεις τη νοσοκόμα.
- Η νοσοκόμα το απόγευμα παίρνοντας το αυτοκίνητό της από το συνεργείο, δίνει στο μηχανικό λιγότερα απ’ ότι της ζητάει, γιατί δεν θέλει απόδειξη.
- Ο μηχανικός την άλλη μέρα το πρωί πηγαίνει στην τράπεζα για να πάρει το πολυπόθητο δάνειο, που καιρό τώρα προσπαθεί. Ο διευθυντής, είναι μιλημένος και φυσικά έχει πάρει την μίζα του.
- Το ίδιο βράδυ ο διευθυντής ετοιμάζει το «δωράκι» για τον βουλευτή που θα βάλει τη κόρη του στο δημόσιο.
- Η κόρη του πήρε το πτυχίο της με καλό βαθμό κάνοντας αρκετά δωράκια στον καθηγητή.
- Ο οποίος καθηγητής έδωσε 50 ευρώ χωρίς απόδειξη στον ηλεκτρολόγο για να του αλλάξει μια λάμπα.
- Ο ηλεκτρολόγος την άλλη μέρα είχε ραντεβού με τον εφοριακό για να του «ταχτοποιήσει» κάποιες οφειλές.
- Ο εφοριακός το βράδυ έφαγε με τον διευθυντή της πολεοδομίας που θα του νομιμοποιούσε το αυθαίρετο στη Λούτσα.
Κτλ. Κτλ. Κτλ.
Η διαφθορά είναι σαν την γρίπη. Φτάνει να την έχει ένας, για να την κολλήσουν εύκολα και οι υπόλοιποι. Η κοινωνία μας αρρώστησε. Ας μάθουμε στα παιδιά μας, πως οι σχέσεις των ανθρώπων δεν στηρίζονται μόνο σε χρηματικές και πελατειακές συναλλαγές, αλλά σε ανταλλαγή συναισθημάτων και ενέργειας. Αυτό θα είναι πραγματική επανάσταση. Θα πάρει χρόνο, αλλά ίσως έτσι βρούμε το αντίδοτο, χωρίς να χρειαστεί να χυθεί αίμα.