Μην ευνουχίζεσαι, παρακαλώ

Η κατάσταση πιέζει πολύ.
Λίγο αέρα πνιγόμαστε.
Δεν ακούει κανείς;
Κι όμως, ενώ είσαι έτοιμος να ουρλιάξεις και ενώ δεν σου κρατά κανείς το στόμα κλειστό, εσύ δεν λες κουβέντα. Είναι σαν να κρύβεις ένα μεγάλο μυστικό που φοβάσαι τάχα να το ξεστομίσεις. Νιώθεις σαν φυγάς στην ίδια σου την χώρα, που αν μιλήσεις την άλλη μέρα θα χαθούν τα ίχνη του.
Λες, και αν φωνάξεις δυνατά «φτάνει πια», στην γωνία θα σε περιμένει ο τιμωρός σου.
Παράξενο.
Εγκαταστήσαμε στο προσκήνιο την πρακτική της σιωπής και της υπομονής. Όλες οι άλλες εκδοχές αντίδρασης παραμερίστηκαν επιτακτικά.
Έχω απογοητευτεί, θα απαντούσες.
Πράγματι όταν χάνεις την ελπίδα σου, δεν έχεις δύναμη για πιο πρακτικές λύσεις. Αλλά έχεις δικαίωμα να χάσεις την ελπίδα σου λίγο πριν πέσεις στο γκρεμό; Λίγο πριν αφήσεις την ζωή τη δική σου και των δικών σου, πάλι στα χέρια κάποιων άλλων;
Κι όμως.
Συνεχίζεις να ζεις την καθημερινότητά σου ενώ κάποιοι άλλοι κατευθύνουν το ρυθμό της, αδιάφοροι για τις συνέπειες αυτής της πρακτικής τους. Ξέρω, θέλεις και εσύ να τους τιμωρήσεις κάθε φορά που κοιτάς τις βιτρίνες και δεν μπορείς να πάρεις τίποτα. Κάθε φορά που υπολογίζεις το λογαριασμό στο σούπερ μάρκετ. Κάθε φορά που περιμένεις στην ουρά να πληρώσεις το χαράτσι. Κάθε φορά που πας να βάλεις βενζίνη και ο δείκτης με το ζόρι φτάνει ούτε μέχρι τη μέση. Κάθε φορά που το παιδί σου έχει άλλη μια σεβαστή απαίτηση. Ξέρω τι θέλεις να κάνεις. Αλλά όταν έχεις την ευκαιρία, κάτι παθαίνεις. Ξαφνικά ευνουχίζεσαι και λες σε όλα «ναι».
Και;
Και η πίεση γίνεται καθημερινή, όλο και πιο μεγάλη, όλο και πιο αφόρητη.
Κάποιοι μας υποχρέωσαν να σιωπούμε, να δεχόμαστε χωρίς να μιλάμε και εμείς απλώς «υποχρεωθήκαμε» να υπακούμε, δεσμευμένοι από «υποχρεώσεις», με ή χωρίς εισαγωγικά.
Λες να είναι η ορατότητα που χάθηκε μέσα στο ελληνικό χάος;
Και όμως ακόμα και μέσα στην μαυρίλα υπάρχει ελπίδα. Αρκεί να σηκωθείς λίγο από θέση σου. Αρκεί να διεκδικήσεις το δίκιο σου. Η απάθειά σου, λένε οι «ειδικοί» λέγεται ΣΟΚ. Αλλά το αίσθημα της αυτοσυντήρησης δεν χάνεται και από τον πλέον απελπισμένο άνθρωπο. Αλήθεια το αίσθημα της αυτοσυντήρησης σε εσένα έχει εξαφανιστεί εντελώς από μέσα σου;
Ζεις.