Συμπεράσματα, πολλά...

Γίναμε μια κοινωνία που έμαθε να θαυμάζει τους αετονύχηδες και εκείνους που θα μπορούσαν να κάνουν τα πιο έξυπνα κόλπα.

Πρότυπά μας έγιναν τα αρπαχτικά και αφήσατε την δικαιοσύνη να λειτουργεί αυθαίρετα, υποκειμενικά και ταξικά βάση συμφερόντων και παθών, μόνο που 

«Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία»  (Αυγουστίνος, 354-430).

Με εκείνα και με τα άλλα... χάσαμε τα πρόσωπα των ηγετών. Την ικανότητα των ανθρώπων εκείνων που θα μπορούσαν με αποφασιστικότητα να στήσουν μια κυβέρνηση Εθνική και όχι κομματική. Κάπως έτσι πίσω από τις προεδρικές πόρτες παίξατε μόνοι σας το παιχνίδι της εξουσίας.

Ανοίξατε και κλείσανε τις μεγάλες αίθουσες.

Δηλώσατε και ειρωνευτήκατε.

Κάνατε πίσω και κάνατε μπρος.

Σηκώσατε τα χέρια ψηλά.

Προτείνατε.

Κοροϊδέψατε.

Χτυπήσατε κάτω από την μέση ή πάνω από την μέση.

Γεμίσατε τα πάνελ και εξακολουθείτε να τα γεμίζετε με όλους εκείνους τους απίστευτους εκπροσώπους σας που λένε ότι πιο απίθανο μπορεί να φανταστεί νους.

Και όλοι εμείς απ' έξω, όχι απ' τα κάγκελα, απ' έξω από τις δικές σας συνομωσίες να περιμένουμε κρεμασμένοι άλλοι από θηλιά και άλλοι από τα χείλη σας να ακούσουμε εκείνο το «Είμαστε όλοι μαζί για την Ελλάδα». Για να μπορέσουμε να πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και να νιώσουμε λίγο καλύτερα. 

Θα μου πείτε: κορίτσι μου είσαι πολύ ρομαντική, που ζεις.... Έλα ντε που ζω ή μάλλον που θα ήθελα να ζω...

Δυστυχώς σε όλους εσάς τους πολιτικούς αρχηγούς αλλά και στο τιμημένο προεδρείο, σας διέφυγε η πραγματικότητα.  Εμάς δεν μας ενδιέφερε ούτε μας ενδιαφέρει πιο πρόσωπο θα είναι στην θέση του πρωθυπουργού, ούτε πιο κόμμα θα είναι στην εξουσία.

Αλλά σας έχει διαφύγει η κοινωνία, γιατί απλά δεν υπάρχει κοινωνία, την έχετε διαλύσει. Η επαναστατική σας αντίληψη για τον κόσμο είναι ένας ακραίος ατομισμός στο χώρο μας άλλης φιλοσοφίας. Χάσατε την δική μας πραγματικότητα και η όλη στάση σας - τουλάχιστον σε αυτή την κρίση - δεν θα μπορέσει να την καταλάβει καμία μετέπειτα ιστορία.

17 Μαΐου 2012 - 17 Ιουνίου 2012 

και από σήμερα ξεκινάει άλλος ένας μήνας ταλαιπωρίας και εκνευρισμού.

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει... αλλά ζούμε έναν εσωτερικό πόλεμο 

που σε καλό να μας βγει.