Τα πειραματόζωα

Την αντίληψη που είχαμε έως τώρα ότι όσο πιο μικρά τμήματα μαθητών τόσο καλύτερα, ανέτρεψε ένα δημοτικό σχολείο στη Βρετανία. Έβαλε 71 μαθητές της Τρίτης και της Τετάρτης Δημοτικού σε μια αίθουσα μαζί με 2 δασκάλους, δύο ανώτερου επιπέδου και έναν βοηθό εκπαιδευτικό και τα αποτελέσματα λέει ήταν εντυπωσιακά.

Αυτά έμαθαν οι δικοί μας υπουργοί ή όποιοι άλλοι είναι υπεύθυνοι για τέτοιου είδους αποφάσεις και ξετρελάθηκαν από τη χαρά τους. Αυτό είναι, σκέφτηκαν, σύστημα Βρετανικό σου λέει, το πλασάρουμε πιο εύκολα. Βέβαια χρησιμοποιούν τη λέξη συγχώνευση για να χρυσώσουν το χάπι, αλλά όπως και να το κάνεις κάποια σχολεία κλείνουν. Υποψιάζομαι, όχι μόνο εγώ αλλά πολλοί, πως αυτή η ανατροπή δε θα γίνει για το καλό των παιδιών μας, αλλά με στόχος τις περικοπές, εις βάρος της νέας γενιάς.

Πως σας φαίνεται η φράση […]θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε τέτοια πειράματα[…];

Πάλι τα παιδιά μας θα γίνουν πειραματόζωα χωρίς να γνωρίζει κανείς αν θα πετύχει η νέα, Μεγάλη τους Ιδέα. Συνενώνονται 1933 σχολεία και προκύπτουν 877 σε σύνολο 16.000 σχολικών μονάδων Πανελληνίως.

«Η δουλειά όταν οι μαθητές εργάζονται ομαδικά, μπορεί να είναι καταπληκτική», όπως είπε χαρακτηριστικά ο γραμματέας εκπαίδευσης της ΓΣΕΕ, αλλά εμείς δεν έχουμε το θεσμό των βοηθών εκπαιδευτικών, χωρίς τους οποίους το πείραμα θα ήταν ανέφικτο στην Αγγλία, ενώ το ήδη υπάρχον εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι προβληματικό. Από την άλλη το σύστημα στη Βρετανία δεν είναι κανόνας.

Αλήθεια μήπως τα δικά τους παιδιά δε πάνε σε δημόσιο σχολείο; Γιατί τότε κάποιος από αυτούς θα είχε διαπιστώσει πως και με 30 μαθητές οι εκπαιδευτικοί μας όχι μόνο δε μπορούν να επιβληθούν, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι ικανοί να διδάξουν. Εάν πεισθώ πως το νέο σύστημα είναι μια μεγάλη πρόφαση θα βγω και εγώ στο δρόμο.

Χρονογράφημα στο περιοδικό "Πολιτικά Θέματα" 24/03/11

Αλήθεια, που πάμε ρε παιδιά;

Φεύγεις από το σπίτι και δε ξέρεις αν θα γυρίσεις πίσω. Αθώοι χάνουν τη ζωή τους και δολοφονούνται από κακοποιούς που κυκλοφορούν «ελεύθεροι και ωραίοι» ενώ από την άλλη, κανείς δε θέλει να βρει λύση για την εγκληματικότητα που μαστίζει τη χώρα.

Αλήθεια που πάμε ρε παιδιά;

Πώς θα γεμίσει το ρεζερβουάρ; Και δε φτάνει αυτό, κάποιοι ασυνείδητοι έχουν το θράσος και κλέβουν τον έρμο καταναλωτή που πιάνει το κεφάλι του κάθε φορά που ακούει το γνωστό ήχο του αυτοκίνητου να του θυμίζει όλο και πιο συχνά πως πρέπει να βάλει πάλι το χέρι στη τσέπη.

Από την άλλη οι πολιτικοί αρχηγοί κλείνουν ραντεβού μεταξύ τους για να τα πουν και μάλιστα το ανακοινώνουν και δημοσία, δεν έχει πλάκα;

Αλήθεια που πάμε ρε παιδιά ;

Το οικονομικό αδιέξοδο είναι φανερό, οι άνεργοι πληθαίνουν, οι απολύσεις αυξάνουν και οι Έλληνες, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, ζουν δύσκολες στιγμές.

Οι νέοι απογοητευμένοι και θλιμμένοι ψάχνουν τρόπο για να δραπετεύσουν στο εξωτερικό και όσοι είναι ήδη εκεί αντιδρούν με όποιο τρόπο βρουν για το σαθρό πολιτικό σύστημα του τόπου.

Αλήθεια η δική μας νεολαία που είναι ρε παιδιά;

Η σπουδάζουσα νεολαία, αυτή που μπορεί με δημιουργήσει μια ουσιαστική πολιτική και μια κοινωνική αντίδραση μακριά από πολιτικές παρατάξεις που στόχο έχουν μόνο πολιτικά συμφέροντα. Μήπως ακόμα και τώρα κανένας δε θέλει να χάσει τη βολή του; Μήπως ο καθένας με τον τρόπο μας συντηρούμε το διεφθαρμένο σύστημα;

Αλήθεια που πάμε ρε παιδιά ;