Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Πόσο θα ήθελα...

Οι πολιτικές επιλογές που κάναμε μας οδήγησαν σε ανομολόγητες χαρές αλλά και δυσβάσταχτες λύπες.
Γι’ αυτό δε μας φταίει κανείς. Οι αλλαγές που περιμέναμε κάθε φορά έγιναν πακέτα πεταμένα στο σωρό μαζί με τα Ευρώ - πακέτα και τις Μίζες (με κεφαλαίο οι Μίζες σε παρακαλώ) αφού είχαν περίοπτη θέση στη ζωή μας, χρόνια τώρα.

Ο λαός δε στήριξε ποτέ τα οδυνηρά σας μέτρα αφού ήξερε ότι θα πληρώσει τα σπασμένα. Ο λαός λέει και ξαναλέει ότι πρέπει να πληρώσουν πρώτα αυτοί που εντός και εκτός κυβέρνησης καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα γιατί το φαγοπότι υπήρξε διαχρονικό και διακομματικό.

Πόσο διαλυμένο τελικά αποδείχτηκε το κράτος μας, όταν οι ίδιο οι πολιτικοί διαλαλούσαν ακόμα και στο ξένο τύπο πόσο διαφθορά υπάρχει στην Ελλάδα, διασύροντας την χώρα διεθνώς. 
Πόσο διαλυμένο αποδείχτηκε τελικά το ελληνικό κοινοβούλιο όταν τα μεγάλα μας προβλήματα δε συζητήθηκαν στη Βουλή αλλά στα παράθυρα των ειδήσεων και των εκπομπών.

Πόσο θα ήθελα άλλη τύχη γι’ αυτή τη φτωχή χώρα που κρύβει όλες τις τέχνες στο χώμα της και προσφέρει στην ανοιχτή της μήτρα τους σπόρους που ίσως δεν καρπίσουν ποτέ. 
Πόσο θα ήθελα ένα ξεχειλισμένο ποτάμι να έρθει να τη λυτρώσει ,να την ποτίσει και να πνίξει όλα τα ψάρια που βρωμάνε, αφού ως γνωστόν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Καλές Γιορτές

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου