Η χιλιομπαλωμένη κουρελού είναι ακόμα ελληνική

Το παρακάτω κείμενο είναι από τα ωραιότερα που διάβασα. Περασμένα μεγαλεία θα έλεγε κάποιος. Κάποιος άλλος ακόμα πιο απαισιόδοξος θα κουνούσε και θα έσκυβε πιο χαμηλά το κεφάλι. Οι ευαίσθητοι θα ένιωθαν συγκίνηση. Όπως και να έχει αξίζει να το διαβάσετε... και για όλους τους άλλους, τους αισιόδοξους η χιλιομπαλωμένη κουρελού είναι ακόμα ελληνική.

Jean Richepin:”Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί στη Γη θα είναι…

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
Από την φυσική σας, χημεία
Από την αστρονομική σας
Από την πολιτική σας
Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά,
διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη,
σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας,
σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου,
διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική,
διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω,
αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά,
αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη),
σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη,
αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα,
αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία),
σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο,
σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες,
αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας,
αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας,
αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…
Θα πείτε «δεν γίνεται».
Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…
Η πρόκληση πάντως ισχύει.»

Το κείμενο ανήκει στον Γάλλο ποιητή Jean Richepin (1849-1926). http://en.wikipedia.org/wiki/Jean_Richepin

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Είναι Τετάρτη 07 Νοεμβρίου 2012.  

Σήμερα η μέρα από το πρωί θυμίζει «Μεγάλη Τετάρτη». Οι 300 της Βουλής θα κληθούν να ψηφίσουν ή να καταψηφίσουν τα μέτρα, που και μόνο στο άκουσμά τους νιώθεις τρόμο. Μέτρα που μας θα μας φέρουν όχι απλώς πίσω, μέτρα που δεν θα μας πάνε πουθενά και όλοι εκείνοι που λένε πως χωρίς αυτά πάλι στο πουθενά θα πάμε τι θα τους απαντούσε κανείς;

Χάος.

Σήμερα η Ελλάδα απεργεί. Ποιοι θα κατέβουν στους δρόμους; Μόνο οι οργανωμένοι; Αυτοί που μερικές φορές σε κάνουν να νομίζεις πως περπατούν από υποχρέωση; Και όλοι οι άλλοι; Όλοι εμείς που δεν ανήκουμε πουθενά, όλοι εμείς που δεν υποστηρίζουμε κανέναν γιατί σιχαθήκαμε την κομματικοποίηση και τα συνδικάτα ετούτου εδώ του τόπου, τι κάνουμε; Κουρασμένοι ακόμα και να περπατήσουμε;

Τα μέτρα έγιναν τιμωρία.

Η απογοήτευση είναι φανερή. Μια βόλτα στην αγορά, ένα δρομολόγιο με κάποια από τα βαγόνια του μετρό και θα επιβεβαιώσεις την μελαγχολία και την απογοήτευση της κοινωνίας.

Καλά που έχουν και τον ήλιο.

Αλήθεια, τελικά ποιο ήταν το καλύτερο αύριο που μας έταξαν; Κι όλο το έλεγαν και όλο το ξανά έλεγαν. Και κάποιοι το πίστευαν και κάποιοι άλλοι το περίμεναν.

«Για ένα καλύτερο αύριο».

Αυτό ήταν το μεγαλύτερο ψέμα που μας είπαν. Μεγαλύτερο και από όλα εκείνα που θεωρούσαμε μέχρι πρότινος μεγάλα (παράνομο χρήμα, απάτες, λίστες, διορισμοί, φακελάκια). Το καλύτερο μέλλον που μας έταξαν και δεν μας το έφεραν ποτέ. Αυτό είναι η μεγαλύτερη πολιτική απάτη.  

Σίγουρα θα ήταν προτιμότερο οι ψήφοι να ζυγίζονται και όχι να μετριούνται όπως έλεγε και ο Σίλερ.

Όλοι είμαστε βασικοί υπαίτιοι της παρακμής. Η πολιτική και οι διάκονοί της είναι προϊόντα της  δικής μας κοινωνίας. Και άντε τώρα να  ξεριζωθεί ολοκληρωτικά ότι εδώ και χρόνια απλώσαμε στα ελληνικά θεμέλια.

-        -  Είμαστε όλοι κατηγορούμενοι.

Τι  ξημερώνει αύριο, όταν οι νέοι είναι όσο πιο μακριά μπορούν από την πολιτική, όταν οι νέοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι «δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα»;

Ελλάδα.

Πολλοί πήραν φως από την λαμπάδα του Ελληνισμού και κάποιοι τώρα κάνουμε ένα φου και την σβήνουμε.

Διαβάζω τους στίχους Καβάφη,

Πάντα στο νου σου να' χεις την Ιθάκη
Το φθάσιμο εκεί ειν' ο προορισμός σου
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
......................................................
Η Ιθάκη σε έδωσε τ' ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δε θα βγαινες στο δρόμο.
Αλλά δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες, οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Μουρμουρίζω τη μελωδία του Θεοδωράκη,

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!

Σκέφτομαι,

Πως ο κόσμος αλλάζει μόνο με πράξεις.