"Dum Spiro Sperο"

Πέρασε και αυτή η 28^η Οκτωβρίου! Που να πρωτοπεί κανείς σήμερα ΟΧΙ!

Ένας φίλος, μου είπε να πούμε ΟΧΙ στο μνημόνιο. Τώρα να πούμε ΟΧΙ, τώρα που το υπογράφηκε;

Ακόμα να μιλάμε για ένα μνημόνιο που στη τελική είναι συνέπεια των πράξεων μας ή αν θες η εύκολη επιλογή κάποιων;

Προλαβαίνουμε δε προλαβαίνουμε να πούμε ΟΧΙ στα κακομαθημένα παιδιά μας, στην υπερκαταναλωτική μας μανία, στη ψύχωση μας να μπούμε στο δημόσιο, στο ψώνιο μας να γίνουμε «μέλος» της Χαϊ κοινωνίας, προλαβαίνουμε ίσως να πούμε ΟΧΙ στη κραυγαλέα ματαιοδοξία μας.

Έχεις δίκιο, μου είπες ο φίλος: θέλει δύναμη να πεις ΟΧΙ στο γιατρό που ζητάει – ΟΧΙ και τόσο διακριτικά- φακελάκι, ενώ κρατά στα χέρια του τη ζωή του δικού σου ανθρώπου. Θέλει δύναμη να πεις ΟΧΙ στο δημόσιο υπάλληλο, που βαριέται να κουνηθεί και τον πάς με το μαλακό για να μη σου πει και αυτός το ίδιο που σου είπε ο προηγούμενος χωρίς καν να σε κοιτάξει ότι «δεν είναι δική του αρμοδιότητα δηλαδή».

Θέλει πολύ δύναμη να πεις σήμερα στο γιο, κόρη και εγγόνια, «ΟΧΙ, δεν αντέχω άλλο να σας τσοντάρω από τη πενιχρή μου σύνταξη».

Είναι δύσκολο να φωνάξεις σ’ όλους αυτούς που βλέπεις ξαπλωμένους στα καφέ και κατηγορούν την «άδικη κοινωνία»: ΟΧΙ δε φταίει μόνο αυτή, είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.

Και τώρα, τι; Ρωτάς και με ξαναρωτάς.

Τώρα απλά κάνουμε ζάπινγκ και βλέπουμε καλοστημένε κουζίνες, χορταίνουμε (με τα μάτια) από γκουρμέ και μας σερβίρουν σκουπίδια. Μετά ανοίγουμε τον υπολογιστή με την ελπίδα ότι σήμερα θα γνωρίσουμε τον επόμενο έρωτά μας και εξακολουθούμε να λέμε «ΝΑΙ σ’ όλα». Καληνύχτα… OXI-OXI καλημέρα, γιατί Dum Spiro Spero.

Χρονογράφημα στο περιοδικό "Πολιτικά Θέματα" 04/04/2010