Συγνώμη...

Με έστειλες να σου πάρω εφημερίδα και άργησα να γυρίσω, (όχι δεν εξαφανίστηκα από τότε), χαζολογούσα τις στοίβες που ήταν αραγμένες στο πεζοδρόμιο. Πάντα ρίχνω μια ματιά στους τίτλους και ότι καταλάβω – κατάλαβα, δε μπορώ να διαβάζω. Συγνώμη αλλά βαριέμαι… Ούτε ειδήσεις βλέπω αυτές τις βαριέμαι ακόμα περισσότερο. Ότι ακούω από τη τηλεόραση που παίζει δυνατά στις 8. Προτιμώ να μαθαίνω νέα από συζητήσεις, όταν αναλύουν πολιτική, κοινωνική και «πολλών άλλων ειδών μορφή, της χώρας». Οι προβλέψεις και οι υπερασπιστικοί ή καταδικαστικοί λόγοι έχουν «πλάκα». Και περιμένω να πουν κάτι με ουσία για finale, αλλά τίποτα… Μα ούτε και εγώ μπορώ να βγάλω συμπέρασμα για το τι γίνεται τουλάχιστον στη χώρα μου, απλά αφήνω τα αυτιά μου να βουίζουν και χάνομαι στις σκέψεις μου. Συγνώμη αλλά βαριέμαι να ακούω τα ίδια και τα ίδια.... Όσο για τη ζωή των επωνύμων, δε δίνω ούτε 1ευρώ για να μάθω που θα πάνε διακοπές….

Ζήτησα τελικά την εφημερίδα σου, αλλά είχε εξαντληθεί είπε η απλή έκδοση. (Λες ο κόσμος επιτέλους να σταμάτησε να βλέπει την εφημερίδα σα σακούλα με δείγματα; ) Συγνώμη αλλά θα σου πάρω τη «φουλ έξτρα» αυτή που χρειάζεται σακούλα για να τη μεταφέρεις.Οπ… αυτό δε το περίμενα! Το νέο CD της Πρωτοψάλτη και του Κορκολή μέσα σε μια εφημερίδα των 5 σχεδόν ευρώ. Όσο ακριβώς το πουλάει και ένας ταλαίπωρος μαύρος στη πλατεία όταν ρουφάς το καφέ σου και τον σιχτιρίζεις. Άσε που στον μαύρο με το ανάλογο παζάρι το παίρνεις 3ευρώ. (Προτιμώ να το δώσεις σε εκείνον που κοιτά με λαχτάρα τα κουλουράκια που άφησε η σερβιτόρα). Να και παραδίπλα στη στοίβα…η συλλογή του Σπανού, να και ο Πάριος μέσα σε μια σπασμένη θήκη, (ε βέβαια σιγά μη σε προσέξει κανείς).

Καλλιτέχνη μου συγνώμη… αλλά κάποτε είχες άλλο ρόλο στη κοινωνία. Τώρα σε ξεπουλάνε θέλοντας ή μη ακόμα και στα περίπτερα; Συγνώμη, αλλά εκεί κάποτε σταματούσαν μόνο για τσίχλες…..