Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

Οι Beatles στην Αράχοβα...

Είναι από αυτές τις φωτογραφίες που το σουρέαλ της κατάστασης -  οι Beatles το θρυλικότερο συγκρότημα όλων των εποχών δίπλα σε δύο παραδοσιακούς οργανοπαίκτες στην Αράχοβα -   δεν σε αφήνει να προσέξεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Πενήντα χρόνια μετά από την απαθανάτιση της στιγμής, την "παραφωνία" μας την επισήμανε και μας την εξήγησε ο ίδιος ο φωτογράφος της, ο δικός μας θρυλικός φωτορεπόρτερ Αριστοτέλης Σαρρηκώστας. Ό άνθρωπος που φωτογράφησε το τανκ να γκρεμίζει την πύλη του Πολυτεχνείου και κάλυψε με τον φακό του πολέμους σε όλο τον πλανήτη έχει στο άλμπουμ του και την πρώτη φωτογραφία από τα Σκαθάρια στην Ελλάδα.
Καλοκαίρι του 1967, οι Beatles στις 25 Ιουνίου θα τραγουδήσουν για πρώτη φορά το μη ηχογραφημένο ακόμη All you need is love  στην τηλεόραση στην πρώτη ζωντανή δορυφορική σύνδεση σε ένα κοινό 400 εκατ. ανθρώπων σε 25 χώρες. Το τραγούδι που έγινε ο ύμνος των χίπις ήταν η τελευταία τους δουλειά πριν ξεκινήσουν να σχεδιάζουν τις διακοπές τους στην Ελλάδα. Όπως έγινε γνωστό χρόνια αργότερα, από τις βιογραφίες που έγραψαν μέλη του συγκροτήματος αλλά και άνθρωποι που βρίσκονταν κοντά τους εκείνη την εποχή, σκοπός του ταξιδιού αυτού ήταν η αγορά ενός ελληνικού νησιού. Ένα νησί όπου θα ήταν το ησυχαστήριο τους και θα μπορούσαν ανενόχλητοι να καπνίσουν μαριχουάνα και να ηχογραφούν τους δίσκους τους.

Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας, συνεργαζόμενος φωτογράφος του Associated Press ήδη από το 1965, θα δεχθεί ένα τηλεφώνημα από τον ατζέντη των Beatles όπου θα τον ενημέρωνε για την ινκόγκνιτο έλευση τους στην Ελλάδα. "Μοναδική του παράκληση" όπως αναφέρει στο NEWS 24/7 σήμερα ο κύριος Αριστοτέλης "να είμαι όσο πιο διακριτικός γίνεται". Γνωρίζοντας ημερομηνία -22 Ιουλίου, ακριβώς 50 χρόνια πριν -  ο φωτογράφος περίμενε την πτήση τους από το Χίθροου στην αίθουσα VIP στο αεροδρόμιο του Ελληνικού έχοντας την μηχανή μέσα στην τσάντα του.
Εκείνη την εποχή που τα πράγματα ήταν πιο απλά και λιτά, και ακόμη και σταρ διεθνούς βεληνεκούς διέσχιζαν μία απόσταση ώσπου να φθάσουν στα αυτοκίνητα που τους περίμεναν, ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας εκμεταλλεύθηκε το φυσικό φως και πήρε μερικές λήψεις από τα αρχικά έκπληκτα "Σκαθάρια" που στην συνέχεια, έχοντας συνηθίσει, σε παρόμοιες καταστάσεις πορεύτηκαν προς τις δύο μαύρες λιμουζίνες που τους περίμεναν.

"Η πρώτη αυτή επαφή κράτησε περίπου 10 λεπτά. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο διακριτικός γίνεται. Λίγο πριν αναχωρήσουν πλησιάζω τον Τζον Λένον και τον ρωτάω για τον επόμενο σταθμό τους. 'Ι have no idea' μου είπε λίγο ενοχλημένος". Η στιγμή αυτή της συζήτησης του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα με τον Τζον Λέννον απαθανατίστηκε από τον συνάδελφο του Φώτη Φλώρο.
Δύο ημέρες αργότερα το τηλέφωνο στο πρακτορείο θα χτυπούσε πάλι. Ήταν ξανά ο ατζέντης ο οποίος αγχωμένος  έψαχνε τον "φωτογράφο του" καθώς είχε ξεχάσει να τον ενημερώσει για την πρώτη εξόρμηση των Beatles στην ηπειρωτική Ελλάδα. "Είμαστε στην Αράχοβα, μπορείς να έρθεις όσο πιο γρήγορα γίνεται" ήταν τα λόγια του.

"Εκείνη την εποχή είχα μια Alfa Romeo Giulia, δεν ξέρω και εγώ με τι ταχύτητα έτρεχα για να προφτάσω. Στην Αράχοβα τους πρόλαβα στην κυριολεξία την τελευταία στιγμή. Ένας τοπικός φωτογράφος, με μία Minolta αν θυμάμαι καλά, τους είχε στήσει και τους φωτογράφιζε ανάμεσα σε δύο παραδοσιακούς οργανοπαίκτες. Πήγα και τράβηξα και εγώ μια λήψη".

Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας που απεχθάνεται όσο τίποτα άλλο τις στημένες φωτογραφίες αποφασίζει να πάρει πρωτοβουλία. " 'Do something' είπα και ενώ οι περισσότεροι τους ήταν αδιάφοροι ο Τζον Λένον, που ήταν σαφώς πιο ευδιάθετος, ευγενικός και φιλικός από την πρώτη μας συνάντηση, ανταποκρίνεται. Λίγοι το προσέχουν αλλά στην κιθάρα υπάρχουν τρία χέρια καθώς άπλωσε και αυτός το χέρι του μετά από την προτροπή μου".

"Πραγματικά δοξάζω τον Θεό που πρόλαβα να βγάλω αυτή την φωτογραφία που μέσω του Associated Press έκανε τον γύρο του κόσμου. Από ό,τι έμαθα στην συνέχεια πέρα από την Αράχοβα είχαν επισκεφθεί και άλλα κοντινά χωριά ζητώντας να ακούσουν παραδοσιακή ελληνική μουσική".
Μετά την Αράχοβα οι Βeatles συνέχισαν την περιπέτεια τους στα νησιά του Αιγαίου με το σχέδια για απόκτηση ελληνικού νησιού να ναυαγεί καθώς ήταν η εποχή που το πνεύμα τους δεν ήταν και τόσο καθαρό (σ.σ. ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες).
- Φωτογραφίες: Αριστοτέλης Σαρρηκώστας / Αρχείο ΕΡΤ / Πηγή news247.gr

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

Κάθε πρώτη του Σεπτέμβρη...


Ναι, το ξέρω και εγώ το ίδιο παθαίνω κάθε τέτοια εποχή.

Μια βαθιά μελαγχολία.

Είναι "η μελαγχολία του Σεπτέμβρη" όπως λένε, σαν εκείνη που παθαίνει κανείς τα απογεύματα της Κυριακής, τότε που νιώθει πως χάνεται ο κόσμος…

Κι όμως, το αύριο έρχεται και η Δευτέρα τελικά αποδεικνύεται η καλύτερη σου μέρα…

Κάθε τέτοια εποχή που έχεις την αίσθηση πως κάτι ξεκινάει και ποτέ δεν ξεκινά τίποτα.

Που έχει την αίσθηση πως κάτι σε περιμένει αλλά όλο αργεί να έρθει και εσύ ακόμα περιμένεις…
Είναι κι αυτό που έγραφε ο Καρούζος «εμείς όλο φεύγουμε, μα οι μήνες ολοένα ξανάρχονται»!

                Ευχές για Καλό Μήνα, αυτός μπορεί πράγματι να είναι μια νέα αρχή ! 
                                                              Το εύχομαι

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

Στο δρόμο για το κοιμητήριο σαν... τη τρελή του φεγγαριού


Και ενώ με είχε πάρει ο ύπνος ξαφνικά ξυπνάω με την ανάγκη να ακούσω μουσική, πες το και "καλλιτεχνική διαστροφή" ή πες το ότι άλλο θες...
Πρώτη σκέψη Φλέρυ Νταντωνάκη, ίσως γιατί πριν λίγες μέρες , 18/07 γενέθλια μέρα, το διαδίκτυο κατακλύστηκα από φωτογραφίες και τραγούδια της! Λες το υποσυνείδητο να έβαλε μέσα μου κάποια περίεργη από εκείνες τις φωνές: ούτε ένα τραγούδι; Ούτε ένα άρθρο; Και την έχεις ως αγαπημένη σου; Ντροπή... 
Άνοιξα μια λευκή σελίδα, καιρό έχω να γράψω σκέφτηκα, η Φλέρυ Νταντωνάκη είναι ένας υπέροχος λόγος για μερικές σκέψεις....
Η τελευταία της λέξη ήταν "Πούστηδες", μαρτυρία ασθενών από το διπλανό κρεβάτι του νοσοκομείο Μεταξά σύμφωνα με τον Μάνο Λαμπράκη.  
Δεν ήξερε κανείς ποια είχαν δίπλα τους. Δεν ήξερε κανείς ποια σπουδαία φωνή είχαν δίπλα τους. 
Δεν έφταιγε που είχε παχύνει ή που είχε αλλάξει η όψη της. Δεν έφταιγε που ήταν 60 ετών και φαινόταν 80. Δεν την ήξεραν ουσιαστικά... Είχαν άγνοια καλλιτεχνική. 
Και αν με ρωτάς αν σήμερα την ξέρουν, φοβάμαι πως η απάντηση είναι πάλι όχι... 
Η Φλέρυ, άφησε την τελευταία της πνοή  τον Ιούλιο του 1998. Τα έξοδα ταφής ανέλαβε ο θετός γιος του Μάνου Χατζιδάκι και η μεγάλη ερμηνεύτρια αναπαύεται δίπλα στο Μάνο, στο κοιμητήριο της Παιανίας.
Ο ίδιος ο Μ. Λαπράκης αναφέρει πως στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν οι παρεγγελιοδόχοι του μνήματος με τους μαρμαροτεχνίτες, κάποιος αντέγραψε λάθος του επίθετο της και ακόμα και σήμερα αν κάποιος επισκεφθεί, τον τάφο της Φλέρυς, το επίθετό της είναι ανορθόγραφο.

Αντί για "ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ" γράφει "ΑΤΑΝΤΩΝΑΚΗ".

Με την πρώτη ευκαιρία θα πάω στο κοιμητήριο της Παιανίας, να περπατήσω ανάμεσα στα μνήματα να δω εκείνη την επιγραφή και να αναρωτηθώ ποιοι είναι πραγματικά οι νεκροί... στο πνεύμα τουλάχιστον.

Ακούστε τρία από τα ωραιότερα τραγούδια της ! 

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Έξι μικρές ιστορίες για μια ευτυχισμένη ημέρα!


  • Κάποτε, όλοι οι χωρικοί αποφάσισαν να προσευχηθούν για να βρέξει. Την ημέρα της προσευχής, όλοι οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν, αλλά μόνον ένα αγόρι ήρθε με μια ομπρέλα.

Αυτό είναι ΠΙΣΤΗ.

  • Όταν πετάμε τα μωρά στον αέρα, γελούν, επειδή ξέρουν, ότι θα τα πιάσουμε.

Αυτό είναι ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.

  • Κάθε βράδυ, πέφτουμε για ύπνο, χωρίς καμία βεβαιότητα, ότι, το επόμενο πρωΐ, θα είμαστε ζωντανοί, όμως εξακολουθούμε, να βάζουμε ξυπνητήρια, για να ξυπνήσουμε.

Αυτό είναι ΕΛΠΙΔΑ.

  • Σχεδιάζουμε μεγάλα πράγματα, για το αύριο, παρά την μηδενική γνώση, που έχουμε, για το μέλλον.

Αυτό είναι ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ.

  • Βλέπουμε τον κόσμο να υποφέρει, αλλά, συνεχίζουμε να παντρευόμαστε και να γεννάμε παιδιά.

Αυτό είναι ΑΓΑΠΗ.

  • Στο πουκάμισο ενός υπερήλικα, ήταν γραμμένη η πρόταση: «Δεν είμαι 80 ετών. Είμαι γλυκά 16, με 64 χρόνια εμπειρίας».

Αυτή είναι ΣΤΑΣΗ (Νοοτροπία).

  • Όταν ήμουν παιδί, θεωρούσα, ότι η ώρα του μεσημεριανού υπνάκου ήταν τιμωρία. Τώρα, είναι σαν μίνι – διακοπές.

Οι καλοί φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα της ζωής… Δύσκολο να τα βρούμε και αδύνατον να τα αντικαταστήσουμε.


 Γιάννης Γκανάσος


Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Η τέχνη όταν δημιουργείται

«Η σιωπή των αμνών» και είναι ελάχιστοι όσοι γνωρίζουν τι κρύβει η πεταλούδα που υπάρχει στο στόμα της Τζόντι Φόστερ στην αφίσα της ταινίας.
Η νεκροκεφαλή που υπάρχει επάνω στην πεταλούδα, δεν είναι μία απλή και τυχαία εικόνα. Το 1951 ο Σαλβαδόρ Νταλί είχε την καλλιτεχνική ιδέα να δημιουργήσει το έργο «In Voluptas MORS” (Αισθησιασμός θανάτου), μαζί με τον φωτογράφο Φίλιπ Χάλσμαν και επτά γυναίκες μοντέλα.
*Στην Ρωμαϊκή Μυθολογία, η λέξη VOLUPTAS (ευχαρίστηση, ηδονή) αναφέρεται στην κόρη του Έρωτα και της Ψυχής.