Και όλοι εμείς οι άλλοι, ανάμεσά τους και εγώ, η απόφαση αυτή δεν μας προκάλεσε κανένα συναίσθημα. Τι συναίσθημα να σου προκαλέσει ο Ένας, όταν σκέφτεσαι πως ισόβια θα έπρεπε να είναι οι Πολλοί;
Τι να σε αγγίξει περισσότερο απ' την ισόβια μιζέρια στην οποία σε έχουν καταδικάσει άθελά σου;
Δικάστηκες ερήμην και ούτε που σε κάλεσαν να παραβρεθείς στη δίκη σου, να σταθείς όρθιος, να ακούσεις τουλάχιστον τι ήταν αυτό που έκανες και καταδικάζεσαι σε ισόβια εξαθλίωση και σε απέραντη μελαγχολία.
- Είσαι βρέφος;
- Σε καταδικάζω να ζήσεις δύσκολα. Να υποφέρουν οι γονείς σου, να σε μεγαλώσουν μέχρι να φτάσουν στο σημείο να πουν: τι τα θέλαμε τα παιδιά...
- Είσαι γέρος;
- Καταδικάζεσαι και εσύ, που τόσα χρόνια συντηρούσες τα κατεστημένα. Δεν σου άξιζε βέβαια τέτοια τιμωρία αλλά... θα γίνεις ζητιάνος στα γεράματα και θα κουνάς κεφάλι και μαγκούρα λέγοντας «πως καταντήσαμε έτσι».
- Είσαι 18 και άφραγκος;
- Καταδικάζεσαι σε πλήρη απραξία.
- Είσαι τριανταπεντάρης, άνεργος και ερωτευμένος;
- Καταδικάζεσαι. Όχι με τα δεσμά του γάμου. Κλείσε την επιχείρηση σου και δεν ξέρω τι θα κάνεις. Πούλησε ότι έχεις και δεν έχεις όσο – όσο και ζήσε με αυτά για όσο πάει.... Και αν σε εκμεταλλεύονται μην μιλάς και πολύ, δεν έχεις πολλά περιθώρια. Καταδικάζεσαι λοιπόν με απέραντη υπομονή, θα την χρειαστείς.
Μην με ρωτάς τι θα γίνει με όλους τους άλλους, όλους αυτούς που θα έπρεπε να είσαι ισόβια αλλά δεν είναι.
Ποιος ξέρει, μπορεί μια μέρα να ακουστεί:
- Είσαι Έλληνας πολιτικός;
- Καταδικάζεσαι σε ισόβια κάθειρξη για εσχάτη προδοσία.
